Көзге урманга килдем. Аһ, мондагы ямь! Аяк астында сары яфраклар кыштырдый. Янәшәдә башлары күккә ашкан наратларның исе-е-е.

Ватсапта Саба терлекчесенең күңелле генә җыры таралды. Мөлаем гына ханым шаян җыр башкара. Җырлаучы — Фәнүзә Миңнебаева Саба районының «Урта Саба» хуҗалыгы терлекчесе.

Казаннан такси белән Сабага кайтып барыш. Шау чәчәкле матур яулыгын япкан әби дә бар янымда.

Хайваннар, кош-кортлар, җәнлекләр — безнең тирәлектә яшәүче дусларыбыз гына түгел, кайчак коткаручылар да.

Нинди генә язмышлы, күңеле тулы сагыш-хәсрәт җыелган кешеләр юк арабызда. Ул хатын-кыз белән Казанга таксида барганда таныштык.

Кунакка кайткач, төнлә күзгә йокы керми. Бүген дә кояш чыкканны көтеп, уйларга бирелеп ятып кына тордым. Тәрәзәдән кергән кояш нурлары яктысында түшәм такталарын да, зал яктагы гөл чүлмәкләрен дә санадым. Анысы балачактан калган гадәт.

Нинди генә язмышлы кешеләр юк арабызда! Байлар Сабасында яшәүче Фәһимә апа Мостафина сөйләгәннәрне тыңлаганда, сабырлыгына сокланып утырдым. Гомер буе типографиядә хәреф җыючы булып эшләгән ул. Сугыш чоры баласы ятимлекне үз йөрәге аша үткәргән.

«Син кем, нәрсәгә дип ияреп кайттың Идрискә, аның хатыны, балалары бар бит», — дип каршылады аны чит-ят авылда иң беренче очраган Гыйльминур апа. Ул аның исемен дә, кайсы урамда торганын да белмәде башта. Соңыннан, авылдан киткәндә тагын бер кат очрашканда гына белде исемен.

Орлыклар сатыла торган кибеткә һич кертәсе юк Фәнзияне.

Мамадыш районы Хәсәнша авылында яшәүче Булат Илдаров агачтан сыннар, урындык, өстәлләр ясый, тал чыбыгыннан кәрзин, бишек, кәнәфиләр үрә.