«Казан утлары» журналының 1997 елгы май саннынан «Татар хикәяләре хәзинәсеннән» рубрикасыннан алынды.

«Ак юл» газетасы журналисты Вәли Галиев кунак җыйды. Үзенә күрә саубуллашу табыны иде бу.

«Казан утлары» журналының 1996 елгы июнь саныннан алынды.

«Казан утлары» журналының 1996 елгы май саныннан алынды.

Әти-әнисен югалтканда Мәдинә әле кеп-кечкенә сабый иде. Аның әти-әнисе авариядә һәлак булды. Язмыш булгандыр, күрәсең, ул вакытта Мәдинә авырып китте һәм әти-әнисе белән бара алмады, аны күршедәге әбидә калдырып торганнар иде. Бу фаҗигадән соң кызчык балалар йортына эләкте.

Бу сәхифәгә Шамил Маннапның куен дәфтәренә теркәп барган мәзәкләре кергән. Алар «Казан утлары» журналының 1996 елгы гыйнвар санында чыккан.

Чәчләре чаларган Вәсилә һәр көнне улының фотосын карый һәм караган саен: «Нишләп кенә Алсу өйдә булмады икән ул көнне?! Ник юлына Артур очраган аның? Алар белән китмәгән булса, болай килеп чыкмас иде бит», - дип уйлый.

Тормышның үз кануннары шул. Күрәчәкне күрми, гүргә кереп булмый, дия иде дәү әниләре дә. Әмма газиз балаңны югалтудан да авыры бармы икән ата-ана өчен...

Гадилә төн караңгылыгында вагоннар текелдәвенә уянып китте. Вагонның түбәнге урынында кул сумкасын баш астына куеп, онытылып киткән икән. Дерт итеп сикереп торды ул: кайда Сабиты? Уңга бәрелде, сулга бәрелде - юк улы!

Соңгы араларда миңа еш кына үз эшләрем белән район үзәгенә барырга туры килде. Авыл безнең зур юллардан читтә урнашкан, пассажирлар азлыгына сылтап, автобус маршрутын да ябып куйдылар. Шуңа күрә бар өмет үткән-сүткән машиналарда.

«Казан утлары» журналының 1995 елгы гыйнвар саныннан алынды.

Дөнья халыклары вәкилләренең татар шагыйре Габдулла Тукайның иҗаты, аның шәхесе турындагы фикерләрен тәкъдим итәбез.

Татар, башкорт шагыйрьләренең Габдулла Тукайга багышланган шигырьләрен тәкъдим итәбез.

Әхсән төрмәдә төгәл алты ел утырып кайтты. Урысчалап әйткәндә, от звонка до звонка. Шул тамагы төрмә ишекләрен ачтырды аның.

Ярлы гаиләдә туу бәхетсезлек түгел, менә әти-әниең сиңа төкереп бирә һәм бары тик дәүләт бирә торган пособие өчен генә сине “асрыйлар” икән, монысы чын бәхетсезлек инде. Ә соңыннан алар тагын бер бала алып кайта...

“Казан утлары” журналының 1993 елгы май саныннан алынды.

Кызлар-кызыл авызлар яшь чагымда күп тапкырлар парә-парә телгәләделәр минем йөрәкне. Алар өчен утларда да яндым, суларга да төштем. Бик иртә өйләнергә исәп тоткан идем мин үзем.

Рәшидә апага акча кирәк иде. Шуңа күрә ул асрамага приюттан өч бала алып кайтты. Авыл мәктәбендә укытучы булып эшләгәч, хезмәт хакы аз булып тоелды аңа. Үзенең балалары күптән аякка басып, мөстәкыйль рәвештә тормыш итә.

Бу кыз… Ничегрәк әйтсәм, дөреслеккә хилаф булмас икән? Бу кыз бер кашыкка салып йотарлык, күзләрне камаштырырлык, тигез урында абындырырлык, йөрәк чиренә тарытырлык фәрештәгә тиң зат иде.

“Казан утлары” журналының 1994 елгы апрель саныннан алынды.

Рәмил әнә шулай кинәт үзгәрде. Әллә теге үлеп терелгән чагында берәр зат кисәткәнме икән үзен? Әмма берәүгә дә бу хакта теш агартканы булмады... 

Илгизнең үзе белән алган акчасы күп түгел иде, әмма ул аны автобуста йөрер өчен тотарга теләмәде, аннан соң, бу ахмаклык та, анда утырса, аның эзенә бик тиз төшәчәкләр. Иң яхшысы - урман аша чыгып, елгага кадәр барып җитәргә һәм аны көймәдә йөзеп чыгарга.

Җәлиленең каберенә туфрак та сала алмады, җәсәде кайда ятканын да белми хәзергә кадәр. Бары телеграмма аша хәбәр иттеләр гаиләсеннән: фаҗигале үлем, ике-өч сүз бары.

Мин кабат элекке иремә гашыйк булдым. Хәзер минем аның белән палатка алып урманга чыгып китәсем, гитарага кушылып җырлыйсым, кеше белән җыелып күңел ачасым килә. Әмма ул мине чакырмый. Аның йөргән кызы бар. Ә минем егетем бар, ул миңа кияүгә чыгарга да тәкъдим ясады инде.

Ишек шапылдап ябылды. Ишек шапылдавы белән әни кешенең тулышкан күз яшьләре бите буйлап тәгәрәде. Тәгәрәде генәме, йөрәк сулкылдавына кушылып акты гына алар. «Иии, бала, бала… Утка ташланасың бит… Минем ялгышларны, минем язмышны гына кабатлама», — дип сыкрый иде ана йөрәге.

Язмыш Чулпаннан көлде: аның баласы юк иде, була да алмый һәм моңа бер генә табиб та дәва таба алмады. Ел ярым элек Чулпанның гаилә тормышы да чәлпәрәмә килде: ул иренең хыянәтен кичерә алмады һәм алар аерылышты, дөресрәге, ире аны ташлап китте.

Габдулла Тукайның тормыш юлы һәм иҗаты турында.

Шәһәр паркында кемнәр белән генә очрашмыйсың да, нинди язмышлы кешеләр белән танышмыйсың. Алар арасында бер ялгызы гомер итүче таякка таянган әбиләр, эчүгә сабышкан ирләр (ә иң кызганычы — шундый хатын-кызлар очрый).