«Балачакта мине көчләгәннәре турында әнигә үсеп җиткәч кенә сөйләдем. Ул вакытта миңа 14 яшь иде. Бу хәл 6 ел элек булса да, ул бүген дә миңа тынычлап яшәргә бирми. Вакыйганы күпме онытырга теләп, искә алмаска тырыштым. Тик, еллар үткән саен, ул күңелемдә авыр йөккә әйләнде», – дип сөйләде «Интертат»ка танышым.

Халыкта «кияү туй алдыннан кәләшнең күлмәген күрергә тиеш түгел» дигән әйтем йөри. Бу әйтемгә бүген дә ышанучылар юк түгелдер. Иремнең дә туй күлмәген күрәсе килмәгән иде, тик мин аны мәҗбүр иттем. Хәерлегә булсын.

Дус кызым белән балачак хатирәләрен искә төшереп утырган идек. Минеке белән аныкы шактый аерыла. Туган авылы халкының гаепләвеннән куркып, язмада исемен күрсәтмәскә сорады.

Минем танышым - элек СССРга кергән дәүләтләрнең берсеннән. Ул үзенең ачы язмышы белән уртаклашты. Аның безнең белән киноларга барганы, кич утырырга чыкканы булмады. «Әти белсә, үтерә», – дип, өенә кайтып китә иде. Бу язманы халыкка җиткергәндә, исемен язмаска кушты. Ник икәнен үзегез аңларсыз - «Интертат»ка аның язмышы хакында язарга булдым.

«Нәфрәттән мәхәббәткә бер адым» дигән гыйбарәне ишетмәгән кеше юктыр. Әмма бу сүзләр минем өчен тормыш девизы кебек булды.