Шимбә көнне Ульяновскиның Идел аръягы районында бер атна элек янган татар утарын сүтү һәм урынын чистарту буенча өмә узды. Мәхәллә картлары, бу хәлгә битараф булмаган шәһәр кешеләре җыелды. Картлар үз куллары белән торгызган бинаны үзләре сүтте.

Беркөнне хезмәттәшем Наил абый: «Улым Казбекка менеп китте, шуның өчен борчылам», – диде. Ә берничә сәгатьтән бер төркем бәхетле егетнең тау башында төшергән искиткеч манзарасын җибәрде. Бу шөгыль миңа да кызык булып китте – Руслан белән Казанда күрештек.

Кияүдән кайткан хатын-кызларга халык гаепләп карарга мөмкин. «Кешедән яхшы түгел», «Кеше нәрсә әйтер?» дип уйлап, кайбер хатын-кызлар үз ире тарафыннан җәберләнеп яши. Гаиләдә туктаусыз сүз куерту, кул күтәрү, кычкырышулар булса да, хатын-кыз түзә һәм башкаларга бу хакта белдермәскә тырыша.

Мунчаның тәмен белеп, анда озак утырган кешегә кызыгам. Нигә алар шул эсседә сәгатьләр буе ләүкәдә утыра ала, ә минем хәлем китә?