Эх, белсәгез иде авылдагы табигатьнең матурлыгын! Шәһәрдә мүкләнеп гомер кичергән авыл баласына авылның һәр мизгеле тансык, кадерле була икән.

Сиксәненче елларда, Казанда укыганда, икенче һөнәр итеп, безгә проводник, троллейбус йөртүче, төзүче профессияләренә укырга тәкъдим ясадылар.

Почта ящигыма көн саен диярлек кирәкмәгән гәҗитләр салалар. Гадәттә җыям да күршегә бирәм. Ул аларны бакчада мунча миче төргезергә куллана. Ә бер көнне онытылып, үзем белән алганмын. Барасы юл да ерак, шуңа автобуста гәҗитне караштыра башладым.