عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: « بَيْنَا أَنَا نَائِمٌ رَأَيْتُنِي فِي الجَنَّةِ، فَإِذَا امْرَأَةٌ تَتَوَضَّأُ إِلَى جَانِبِ قَصْرٍ فَقُلْتُ: لِمَنْ هَذَا القَصْرُ؟ فَقَالُوا: لِعُمَرَ بْنِ الخَطَّابِ فَذَكَرْتُ غَيْرَتَهُ فَوَلَّيْتُ مُدْبِرًا، فَبَكَى عُمَرُ وَقَالَ: أَعَلَيْكَ أَغَارُ يَا رَسُولَ اللَّهِ
Әбү Һурайрадан риваять ителә: бервакыт Аллаһның Рәсүле салләлләһү галәйһи вә сәлләм белән бергә утырганда, ул болай дип әйтте:
«Төшемдә мин җәннәттә икәнемне күрдем. Анда бер кыз затлы сарай янында кулларын юа иде, һәм мин сорадым: «Бу сарай кемнеке?» Миңа: «Гомәр бин Хаттабныкы», – дип җавап бирделәр. Аның көнчелеген, гайрәтле булуын искә төшереп, мин борылып киттем».
Гомәр бу сүзләрдән елап җибәрде һәм: «Әй, Аллаһның Рәсүле, сиңа карата мин ничек көнләшә алыйм?!» – диде.
Сахих Бохари, 3242
Хәдистән алынган сабаклар:
Хәдистә көнчелек сүзе хөсетлек (зависть) мәгънәсендә түгел, ә «гайрә» (ревность) мәгънәсендә кулланыла. Иске сүзлекләрдә «гайрәтле» дип тә языла.
Пәйгамбәрләрнең салләллаһү галәйһи вә сәлләм төшләре хак, шуңа күрә җәннәт – чынбарлыкта бар, һәм Гомәр (Аллаһ аңардан разый булсын) өчен анда урын әзерләнгән.
Пәйгамбәр салләллаһү галәйһи вә сәлләм Гомәрнең (Аллаһ аңардан разый булсын) көнчелеген гаепләми, ә киресенчә, аның намусны һәм абруйны саклаучы саклагыч механизм булуын күрсәтә. Ислам көнчеллеге – бу нигезсез шикләнү түгел, ә изге, кадерле булган нәрсәләрне яклауга омтылу.
Гомәр (Аллаһ аңардан разый булсын) җәннәттәге сарае турында белгәч, горурланмады. Киресенчә, елап, түбәнчелек күрсәтеп: «Әй, Аллаһның Рәсүле, сиңа карата мин ничек көнләшә алыйм?» – дип сорады. Гомәрнең (Аллаһ аңардан разый булсын) ихлас реакциясе ышаныч һәм үзара хөрмәт атмосферасын күрсәтә.
Хәдис Пәйгамбәрнең салләллаһү галәйһи вә сәлләм үз сәхабәләрен никадәр яратуын һәм аларның иминлеге турында никадәр тирән кайгыртуын күрсәтә.