عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ، ثُمَّ قَالَ صلى الله عليه وسلم: «أَلَا أُخْبِرُكَ بِمَلَاكِ ذَلِكَ كُلِّهِ»؟ قُلْتُ: بَلَى يَا نَبِيَّ اللَّهِ، فَأَخَذَ بِلِسَانِهِ قَالَ: «كُفَّ عَلَيْكَ هَذَا»، فَقُلْتُ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ، وَإِنَّا لَمُؤَاخَذُونَ بِمَا نَتَكَلَّمُ بِهِ؟ فَقَالَ: «ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ يَا مُعَاذُ، وَهَلْ يَكُبُّ النَّاسَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ أَوْ عَلَى مَنَاخِرِهِمْ إِلَّا حَصَائِدُ أَلْسِنَتِهِمْ

Мугәз ибн Җәбәлдән (Аллаһ аннан разый булсын) риваять ителә:

Аннары Пәйгамбәребез салләллааһү галәйһи вә сәлләм әйтте:

— Сиңа боларның барысын тотып торучы нәрсә турында да әйтимме?

Мин:

— Әйт, йа Расүлаллаһ, — дидем.

Шунда ул салләллааһү галәйһи вә сәлләм телен тотып: «Менә моны сакла!» — диде.

Мин:

— Йа Расүлаллаһ, без сөйләгән нәрсәләр өчен дә җавап тотачакбыз мени?! — дип сорадым.

Пәйгамбәребез салләллааһү галәйһи вә сәлләм әйтте:

— Әй Мүгәз, кешеләрне йөзтүбән җәһәннәмгә этеп ташлаучы нәрсә — телләренең уңышы (ягъни сөйләгән сүзләре) түгелмени?!

Сүнән Тирмизи, 2616

https://t.me/tathadisler