عَنِ ‌الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «‌إِنَّ ‌أَوَّلَ ‌مَا ‌نَبْدَأُ ‌فِي ‌يَوْمِنَا ‌هَذَا أَنْ نُصَلِّيَ، ثُمَّ نَرْجِعَ فَنَنْحَرَ، فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَقَدْ أَصَابَ سُنَّتَنَا، وَمَنْ نَحَرَ قَبْلَ الصَّلَاةِ، فَإِنَّمَا هُوَ لَحْمٌ قَدَّمَهُ لِأَهْلِهِ، لَيْسَ مِنَ النُّسُكِ فِي شَيْءٍ

әл-Бәра ибне Гәзибтән тапшырыла, ул әйткән: Расүлүллаһ салләллаһү галәйһи вә сәлләм әйтте:

«Без бүгенге көнебезне иң әүвәл намаз белән башлыйбыз, аннары кайтып корбан чалабыз. Кем шулай эшләсә, ул безнең сөннәткә ияргән булыр. Кем намаздан алда корбан чалса, ул корбан түгел, гаиләсе өчен ашарга ит кенә әзерләгән булыр, ә Корбанга бер нинди катнашы булмас».

Сахих Бохари, 5225. Сахих Мөслим, 1961

https://t.me/tathadisler/546