عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رضي الله عنه قَالَ: «دَخَلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم، فَإِذَا حَبْلٌ مَمْدُودٌ بَيْنَ السَّارِيَتَيْنِ، فَقَالَ: ‌مَا ‌هَذَا ‌الْحَبْلُ؟. قَالُوا: هَذَا حَبْلٌ لِزَيْنَبَ، فَإِذَا فَتَرَتْ تَعَلَّقَتْ. فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: لَا، حُلُّوهُ، لِيُصَلِّ أَحَدُكُمْ نَشَاطَهُ، فَإِذَا فَتَرَ فَلْيَقْعُدْ

Әнәс ибне Мәлик (Аллаһ аннан разый булсын) риваять итә:

Бер көнне Пәйгамбәребез салләллаһу галәйһи вә сәлләм мәчеткә керде һәм ике багана арасына тартылган бер арканны күреп:

— «Бу нинди аркан?» — дип сорады.

Аңа:— «Бу Зәйнәпнең арканы. Ул намаз укыганда хәлдән тая башласа, шуңа тотынып тора», — дип җавап бирделәр.

Шунда Пәйгамбәребез салләллаһу галәйһи вә сәлләм болай диде:

— «Бу арканны чишегез! Көч-хәлегез барында гына намаз укыгыз. Әгәр йокы баса башласа — йокларга ятыгыз».

Сахих әл-Бохари, 1150; Сахих Мөслим, 784

https://t.me/tathadisler/567