عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «مَنْ نَامَ عَنْ حِزْبِهِ أَوْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ، فَقَرَأَهُ فِيمَا بَيْنَ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَصَلَاةِ الظُّهْرِ ‌كُتِبَ ‌لَهُ ‌كَأَنَّمَا ‌قَرَأَهُ مِنَ اللَّيْلِ

Гомәр ибн әл-Хаттаб (Аллаһ аннан разый булсын) риваять итә:

Расүлуллаһ салләллаһу галәйһи вә сәлләм болай диде:

«Кем дә булса төнлә укырга гадәтләнгән догаларын яки Коръән өлешен (укымыйча) йоклап калса, ләкин аларны иртәнге белән өйлә намазлары арасында укып чыкса — аңа бу, төнлә укыган кебек үк, язылыр».

Сахих Мөслим, 747.

Бу хәдис — Аллаһы Тәгаләнең рәхмәтенең киңлеген күрсәтә. Мөэмин кешенең нияте изге булса, ул берәр сәбәп белән төнге догаларын укый алмыйча калса, әмма кичектереп булса да шуны үтәсә — аңа савап тулысы белән языла. Бу — өметне сүндермәскә, башлаган изге гадәтләрне тырышып дәвам итәргә өнди торган бик шатлыклы хәбәр.

https://t.me/tathadisler