Габдуллаһ ибн Гамрдан, Аллаһ аларның икесеннән дә разый булсын, хәбәр ителә: бервакыт Пәйгамбәребезгә ﷺ бер кеше килеп, җиһадта катнашу өчен рөхсәт сорады.
Пәйгамбәребез ﷺ аңардан:«Әти-әниең исәнме?» — дип сорады.
Ул җавап бирде: «Әйе». Шунда Пәйгамбәр ﷺ әйтте: «Алай булгач, үз көчеңне һәм тырышлыгыңны аларга хезмәт итүгә багышла». Сахих Бохари, 3004
Аңлатма:
1. Бу хәдис әти-әнине кайгырту һәм аларга хезмәт итү — мөселманның иң әһәмиятле бурычы икәнлеген күрсәтә. Хәтта кеше бөек гамәл кылырга, мәсәлән, җиһадта катнашырга теләсә дә, әти-әнигә ярдәм итү һәм аларга хезмәт итү беренче урында булырга тиеш. Аеруча әти-әни ярдәмегә мохтаҗ булсалар бу үтә дә мөһим.
2. Җиһад – бары тик хәрби гамәл генә түгел: Хәдистә ассызыкланганча, җиһад сугыш кырында гына булмый. Ул, шулай ук, көндәлек тормышта үзеңнең бурычларыңны үтәү өчен күрсәткән тырышлыкны да үз эченә ала. Әти-әнигә хезмәт итү дә җиһад булып санала, чөнки бу изгелек һәм хөрмәт күрсәтү гамәле. Динебездә бу гамәлләр иң олы бурычлардан санала.