عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: « إِنَّ فِي الجَنَّةِ لَشَجَرَةً يَسِيرُ الرَّاكِبُ فِي ظِلِّهَا مِائَةَ سَنَةٍ، وَاقْرَءُوا إِنْ شِئْتُمْ {وَظِلٍّ مَمْدُودٍ}، وَلَقَابُ قَوْسِ أَحَدِكُمْ فِي الجَنَّةِ خَيْرٌ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ أَوْ تَغْرُبُ»، وفي رواية «مِائَةَ عَامٍ لَا يَقْطَعُهَا
Әбү Һурайрадан (Аллаһ аңардан разый булсын) риваять ителүенчә, Пәйгамбәребез салләлләһү галәйһи вә сәлләм әйткән:
«Дөреслектә, Җәннәттә күләгәсендә җайдак (атка атланган кеше) йөз ел барачак хәтле озынлыкта зур агач бар. Һәм теләсәгез, «киңәйтелгән күләгәдә» («Әл-Вәкыйгә» сүрәсе, 30 аять) сүзләрен укый аласыз. Һәм Җәннәттә сезнең берәрегезнең җәясе кадәр урыны кояш күтәрелгән һәм баеган һәр нәрсәдән дә яхшырак».
Сахих Бохари, 3251, 3252, 3253
Аңлатма:
Хәдистә искә алынган җәя - ук ату коралы булып тора.
Җәннәттә күләгә юк, чөнки яктылык кояштан килми. Шуның өчен галимнәр әйтүенчә, гарәпләрдә күләгә рәхәтлекне, ләззәтне символлаштыра, димәк, хәдиснең мәгънәсе «бу агачтан ләззәт бик зур ераклыкка тарала», дип аңлап була. Яки, әгәр кояш өстә яктыртып торган булса, һәм агачның күләгәсе булган булса, җайдак аның күләгәсен үтәр өчен атта шундый вакыт чабар иде, дип аңларга мөмкин.
Җәя урыны хәтле - дөнья белән чагыштырганда бик кечкенә, әмма шул ук вакытта ул кояш чыгу һәм баю белән бөтен дөньядан да бәһалерәк.
Хәдистә образлар кулланыла - бу кешеләргә аңлаешлы аналогияләр ярдәмендә катлаулы мәгълүматны җиткерү ысулы.
Пәйгамбәребез салләлләһү галәйһи вә сәлләм безгә күз алдына китерә алмаслык нәрсәне күзалларга ярдәм итә һәм Җәннәтнең бөеклеге турында уйланырга чакыра.
Хәдис Аллаһның игелекле гамәлләр өчен биргән бүләге безнең кешелек аңыбыз чикләреннән чыгуын искә төшерә.