Сүрәне Камил хәзрәт Сәмигуллин укый (гарәпчә)

Сүрә тәфсирен Илдар Кыямов укый

Рәхимле һәм шәфкатьле Аллаһ исеме белән!

1. [Сурга өрелеп] Җир үзенең [тәкъдирендә билгеләнгән] тетрәү белән тетрәгәч.

2. Җир [эчендә булган үлеләр һәм хәзинәләр кебек бөтен] йөкләрен [тышка атып, уртага] чыгаргач.

3. Һәм кеше [коты алынып]: «Моңа ни булган?» – дигәч.

4. Шул көнне ул [телгә килер дә, өстендә кылынган яхшы һәм яман] хәбәрләрен [халыкка] сөйләр.

5. Чөнки синең Раббың аңа [сөйләп бирүен] вәхи итте [һәм өстендә кылынган нәрсәләрне хәбәр итүен әмер итте].

6. Ул көнне кешеләр, гамәлләре үзләренә күрсәтелсен өчен, [йөзләре ак һәм кара, имин һәм куркак] төркем-төркем хәлдә [каберләреннән хисап мәйданына] чыгачаклар.

7. Кем дә кем [дөньяда] зәррә авырлыгы кадәр генә игелек кыла, аны [Ахирәттә] күрәчәк.

8. Кем дә кем [дөньяда] зәррә авырлыгы кадәр генә начарлык кыла, аны [Ахирәттә] күрәчәк.