Сүрәне Камил хәзрәт Сәмигуллин укый (гарәпчә)

Сүрә тәфсирен Илдар Кыямов укый

Рәхимле һәм шәфкатьле Аллаһ исеме белән!

1. [Расүлем! Һәрнәрсәне юктан бар итеп] Яралтучы Раббың исеме белән [башлап, Коръәнне] укы!

2. Ул кешене [сөлек кебек аналыкка ябышып, кан имеп тукланган, аталандырылган күкәй күзәнәктән гыйбарәт булган] оеган каннан яралтты.

3. Укы! Синең Раббың – чиксез юмартлык иясе. [Ул бернәрсә сорамыйча бирә].

4. Ул каләм белән [язу язарга] өйрәтүче.

5. Кешегә [ишетү, күрү һәм аңлау кебек сәләтләр биреп һәм аятьләр иңдерү белән дәлилләр биреп] белмәгән нәрсәләрен өйрәтүче.

6. Юк! [Кеше моның кадәр нигъмәтләрне аяк астына салып таптарга тиеш түгел]. [Кяфер] Кеше, һичшиксез, чиктән аша.

7. Чөнки ул үзен [Аллаһка һәм иманга] мохтаҗ түгел дип саный.

8. Һичшиксез, [үлемнән соң] кайту синең Раббыңа бит.

9. Комачаулаган кешене күрдеңме?

10. Колга намаз укыган чагында?

11. Әгәр дә ул [колның намаз укуына комачаулаган кеше] туры юлда булса [да, комачаулау урынына ярдәмче булса].

12. Яки [потка табынырга үгетләү урынына ширектән саклануга һәм] тәкъвалыкка өндәсә [аның үзенә үк яхшырак булмас идеме]?

13. Әгәр дә ул ялган дип санаса һәм [аңардан] йөз чөерсә?

14. Аллаһ [аның кылганнарын] күреп торганын белмимени?

15. Юк! [Артык алай итмәсен!] Әгәр дә ул ваз кичмәсә, Без аны маңгай чәченнән тотачакбыз [һәм җәһәннәмга атачакбыз].

16. Ялганчы һәм хаталыны маңгай чәченнән.

17. [Шул чакта] Мәҗлесен чакырсын [әйдә].

18. Без исә [аны җәһәннәм утына сөйрәп илтәчәк] зобаниларны чакырачакбыз.

19. Юк! Аңа буйсынма! Сәҗдә ит һәм [Раббыңа] якынай.[1]

[1] Риваятьтән күренгәнчә, Әбү Җәһел: «Тагын бер мәртәбә Мөхәммәднең сезнең арада сәҗдә кылганын күрсәм, муенына басачакмын һәм йөзен туфракка сөртәчәкмен!» – дигән. Бераздан аны намаз укыган чакта күргәч, янына килмәкче булган, ләкин кинәт кулларын бутый-бутый артына борылып кача башлаган. Аңардан бу гамәленең сәбәбен сораганнар. Ул исә: «Аның белән минем арамда бик күп канат һәм утлы чокыр күрдем!» – дигән. Моңа карата Расүлуллаһ (салләллаһу галәйһи вә сәлләм): «Әгәр дә миңа якынайган булса, фәрештәләр аның бөтен әгъзаларын өзгәләячәк иде», – дигән. Шуннан соң Әбү Җәһелне тотып янаган. Ул: «Бу вадида мин иң зур җәмәгатьле кешемен, син нәрсә белән миңа яныйсың?» – дигәч, шушы аяте кәримә иңгән. Моңа карата Расүлуллаһ (салләллаһу галәйһи вә сәлләм): «Әгәр дә бөтен өерен җыя башласа, зобанилар аны һәркемнең күзе алдында тотып алачаклар иде!» – дигән (Бәйдави, Нәсәфи, Хазин).