«Үлгән көне әтисенең юбилеена туры килә»: Херсонда һәлак булган Биектау егете тарихы

«Ул – безнең горурлыгыбыз. Минем шәхси горурлыгым»

Александр Шулаев 1994 елның 4 февралендә Биектау районының Дачное бистәсендә туа. Шунда үсә, җирле мәктәптә укый. Абыйсы Евгений кебек үк, 9нчы сыйныфтан соң Казанның һөнәри училищеларының берсендә автослесарь белгечлеге ала. Шуннан соң Киров өлкәсендә армиядә хезмәт итә. Бу хакта «Татар-информ»да Эльза Кузнецова яза.

Армиядән соң ярты ел узгач, Александр абыйсының сыйныфташы белән, контракт буенча, Севастопольгә хезмәт итәргә китә. Күпләр өчен аның мондый карары көтелмәгән була.

«Армиядән кайткач, ул мәктәпкә килде. «Любовь Ивановна, ә мин контрактка кул куйдым», – диде. Бу 2013-2014 еллар иде. Мин ышанмадым да: «Саша, син кая инде?» – дидем. Ә ул елмаеп: «Миңа бу ошады», – дип искә ала аны укытучысы Любовь Штро.

Укытучы бу мәктәптә 23 ел эшли. Александр укыган сыйныф аның беренче чыгарылышы булган. Саша барлык укытучыларның күңелендә игелекле һәм ярдәмчел булуы белән истә калган. Һәркемгә, бигрәк тә кызларга ярдәм иткән.

«Ул – безнең горурлыгыбыз. Минем шәхси горурлыгым. Аны кечкенәдән белүемә шатмын», – ди сыйныф җитәкчесе Александра.

«Хәрби хезмәткә бирелде, башка тормышны күз алдына да китерә алмады»

Сашаның абыйсы Евгений да шул ук мәктәптә укый. Аларның яшь аермасы 5 яшь була. Бертуганнар булсалар да, характерлары белән бер-берсенә бер дә охшамаган булалар.

«Без төрле идек. Бу сүзләрне бөтенесе әйтә иде, ул бик үткен иде. Мин әкренрәк. Балачакта, барыбыз да шук идек. Аңа әниемнән дә, хәтта миннән дә эләгә иде», – дип искә ала Евгений.

Абыйсы энесе белән бик еш очраша алмавын, аның хәтта тиешле ялын да ял итеп өлгермичә кире хезмәткә китүен искә төшерә.

«Ярты ел хезмәт иткәннән соң, ул февраль аенда монда кайтты. 14нче ел иде. Кырымдагы хәлләр сәбәпле, ул тиешле ялын да бетерә алмады, шунда китте», – дип сөйли аның абыйсы.

2015 елда Саша ярты елга Сириягә китә. Сириядән соң хезмәт итүен дәвам итә. Аннары, контракт тәмамлангач, Александрның хәрби хезмәттән китү мөмкинлеге була. Ләкин 10 елдан артык хәрби хезмәттә булганнан соң, ул башка тормышны күз алдына да китерә алмый. Ростов өлкәсендә спецназга урнашырга тели.

«2023 елның маенда монда кайткач, без аның белән очраштык. Ул медальләрен күрсәтте, «Рәхмәт хатлары»н алып килгән иде», — дип дәвам итә Евгений.

Үлгән көне әтисенең юбилеена туры килә

Бу – бертуганнарның соңгы очрашуы була. Аннары Александр узган сентябрьдә әнисенә хат яза. 810нчы бригаданың десант-штурм ротасына китүен хәбәр итә.

Севастопольнең 810нчы гвардия бригадасы – Кара диңгез флоты диңгез пехотасының аерым бригадасы, ул 2016 елда Сирия Гарәп Республикасында Россия мәнфәгатьләрен яклаганда күрсәткән батырлыгы өчен Жуков ордены белән бүләкләнә, ә 2018 елда «Кара диңгез кара беретлары» подразделениесенә «мактаулы гвардия» исеме бирелә.

810нчы бригада Мариуполь өчен сугышта катнаша һәм шәһәргә беренче булып керә.

Александр 2024 елның 2 гыйнварында Херсон өлкәсенең Крынки бистәсен алу вакытында һәлак була.

Әтисенең юбилеена туры килгән фаҗигале үлем датасы барлык якыннары өчен дә зур хәсрәт алып килә. «2 гыйнварда әтинең юбилее иде, 2 гыйнварда ул һәлак булды», – дип авыр сулый Евгений.

Хәрби белән хушлашырга дип, авылның барлык халкы килә. Александрның 7 яшьлек улы кала, әтисенең барлык медальләре аңа тапшырыла. Үлгәннән соң бирелгән «Батырлык ордены» әнисендә калачак.