Сөйгән кызымны әти-әни белән таныштырдым, хәзер гаиләм юк, ә кызымны ташламыйм...

Марат Әдиләгә бер күрүдә гашыйк булды. Ул аның елмаюын, нурлы күзләрен төннәр буе күз алдына китереп ята иде. Башта алар дус булып, аралашып йөрделәр. Ләкин вакыт узган саен мөнәсәбәтләре тирәнәйде. Марат Әдилә белән очрашкан саен йөрәге дулкынланып тибә. Ул аны күргәч кенә тынычлана.

Марат Әдилә белән һәр мизгелдә үзен бәхетле хис итә иде. Ул кызны әти-әнисе белән таныштырырга булды, Әдилә аларның күңеленә хуш килер дип уйлады. Башкача буласын егет күз алдына да китерә алмый иде.

Бәйрәм табыны әзерләнде, Марат Әдиләне өйгә алып кайтты. Тик бәйрәм егет өчен фаҗигагә әверелде. Әти-әнисе никтер кызны бер күрүдә үк ошатмады, алай гына да түгел – кискен таләп куйдылар. Кыз аларның улына туры килми һәм бетте-китте!

Марат әнисен тынычландырырга тырышты, ләкин бу – мөмкин түгел иде. Атасы сүзсез калды. Һәм иң аянычы – ир белән хатын яшьләр алдында ук үз фикерен белдерде. Әдилә аптырап, нишләргә белмичә карап торды. Маратның йөрәге өзелгәндәй булды. Аның күңеленә борчу тулды. Алар чыгып киттеләр.

Бераздан Маратка әнисе шалтыратты. «Син аны дөрес сайламадың, ул сиңа туры килми», – диде әни кеше, өздереп.

Марат сүзсез калды, ни әйтергә белмәде. Әнисе сүзләрен тагын кабатлады, әмма Марат аны ишетмәгән кебек булды.

Көннәр узу белән әтисе дә катгый карарга килде. Марат аңлады: бу – бәхетсезлек түгел, ә сынау гына. Ләкин күңелендә авырлык иде. Ул ихлас мәхәббәте өчен көрәшергә карар кылды.

Әдилә белән очрашуларын дәвам итте. Һәр очрашу – җанга җылы бирә торган мизгел булды. Ул аның белән сөйләшкәндә, вакыт тукталган кебек тоелды. Марат Әдиләнең күзләренә карап бәхет тапты. Аның йөрәге тынычлана башлады.

Ләкин гаиләсенең ачуын исенә төшерү авыр. Кайвакыт ул ялгыз калып, уйларга чумды. Әмма Әдилә аның янәшәсендә булганда, бөтен авырлык юкка чыга.

Әдиләгә карата мәхәббәте һәр көн артты гына. Марат аңлады: бу хисләр мәңгелек. Бер көнне ул Әдиләнең кулын тотып, карашыннан җавап көтте. Әдилә дә аңа җылы караш белән карады. Алар шулай сүзсез генә аңлаша белделәр.

Марат Әдилә өчен бөтен дөньяны бирергә әзер. Көннәрдән бер көнне Марат әти-әнисе белән кабат сөйләшергә булды. Ләкин алар аңламады.

Ә мәхәббәт көчлерәк…

Әдилә белән Марат киләчәккә планнар кора, туй ясарга хыялланды. Аннары алар яңа фатирга күчте, бергә яши башладылар.

Кызганычка, Марат әти-әнисе белән араны өзде, Әдиләне сайлады. Ул гаиләсенең кызны ни өчен ошатмаганын аермачык кына аңламады да. Эш бөтенләй дә Әдиләдә түгел, ә әти белән әни кешенең улларын үз янында гына тотарга теләве булгандыр, бәлки…

Өлкәннәр дә юл куймады, яшьләр дә үз сүзендә торды, туганлык җепләре өзелде...