Фәния белән Гөлүс беренче тапкыр дөньякүләм форумда танышты. Ике яшь йөрәк зур залда төрле илләрдән килгән кешеләр арасында бер-берсен күзләре белән эзләп тапкандай булды. Фәниянең йомшак карашы, Гөлүснең җитди, әмма җылы елмаюы аларны якынайтты. Алар тәүге мизгелдә үк үзләренең якын кешеләр икәнлеген аңлады.
Форум көннәре бер-бер артлы үтте, Фәния белән Гөлүс һәрвакыт бергә булды. Тәнәфес вакытларында да сөйләшер сүз табылып торды.
Фәниянең йөрәге дулкынланды: ул моңарчы мондый хисләр кичермәгән. Форум узгач та, алар аралашуны дәвам итте. Алар икесе ике шәһәрдә яши. Төннәр буе телефоннан сөйләшүләр… Гөлүс тә аңа битараф түгел иде. Ә беркөнне ул Фәниягә тәкъдим ясады:
– Фәния, минем шәһәргә күчеп кил, бергә яши башлыйк, – диде.
Кыз исә тын калды. Аның күз алдына әнисе килеп басты, әтисе һәм апаларын уйлады. Туганнарын калдырып китү – зур адым иде.
Фәниянең күңеле тартса да, ул бу карарга килә алмады.
– Мин китә алмыйм, – диде ул әкрен генә.
Гөлүс моңа борчылды, әмма аны аңларга тырышты.
Вакыт узды, еллар үтте.
Фәния үз шәһәрендә калды, тормышын дәвам итте. Ләкин ул еш кына Гөлүсне искә төшерде. Гөлүс үзен онытырга ирек бирмәде шул. Хатлар да язды, чәчәкләр дә җибәреп торды.Өметен өзмәдеме?
Быел кабат форум...
Фәния җыенганда, күңелендә сәер дулкынлану барлыкка килде. «Кем белә, бәлки Гөлүсне дә очратырмын?» – дип уйлады ул.
Форумның беренче көне башлангач, аның күзе чынлап та Гөлүсне тапты. Егет үзгәргән, җитдиләнгән. Тик ул ялгыз түгел – янында чибәр кыз бар. Эльвира, дип эндәштеләр ул кызга.
Гөлүс белән Фәниянең уртак танышлары бу хәлгә тиз ачыклык кертте. Эльвира – Гөлүснең сөйгән кызы.
Фәния елмаерга тырышты, әмма йөрәгендә нәрсәдер сыкрап куйды. Көннәр үтте, алар гел бергә йөрделәр. Форум залларында, ашханәдә, хәтта кичке чараларда да.
Фәниягә Гөлүснең карашы еш төшә башлады. Кыз моңа аптырады. Аннары Гөлүстән смс килде.
«Фәния, сине күрү – шатлык. Очрашыйк әле аерым?» – дип язылган иде анда.
Фәния аптырап калды. «Ул бит кәләше белән килгән…» – дип уйлады.
Шулай да йөрәгендәге хисләр аны тынгысызлады.
Эльвира да моны сизде. Кызның йөзе сүлпәнәйде, күз карашы сүнде. Бер кичне ул, сүз әйтмичә генә, билет алып, үзе генә кайтып китте. Гөлүскә дә үпкәсен белдермәде. Тын гына китүендә дә зур горурлык бар иде.
Фәния бу хәлдән тетрәнде. «Гөлүс ничек шулай итә ала?!» – дип уйлады ул. Егетнең кыланышы аңа ошамады. Ул Гөлүскә җавап язмады.
Форум дәвам итте, ләкин Фәния белән Гөлүс аралашмады.
Фәния төннәр буе уйлап ята. «Гомер буе миңа кирәк булган ир-ат шундыймы икәнни?»
Күңелендә мәхәббәт һәм үкенеч көрәште. Ә Эльвираның горур китүе аның йөрәгендә тирән эз калдырды. Фәния үз-үзенә сүз бирде: ул беркайчан да кеше бәхетенә кагылмаячак
Форум ахырына таба Фәния башка кешеләр белән танышты. Үз эшенә, үсешенә игътибар итте.
Гөлүс исә эченнән үкенә башлады. Эльвирасыз аның күңелендә бушлык барлыкка килде. Әмма соң иде инде.
Фәния аңа салкын караш ташлады. Китәр алдыннан егет аңа:
– Фәния, мин сине һаман яратам… – диде.
Кыз исә башын гына селкеде.
– Мин мондый яратуны кабул итә алмыйм, – диде ул.
Аларның юллары шунда өзелде.
Фәния үз шәһәренә кайткач, күңелендә җиңеллек тапты. Ул аңлады: мәхәббәт бары тик саф булганда гына бәхет китерә.
Гөлүс исә озак еллар бу хатасын оныта алмады. Эльвира да аңа кабат әйләнеп кайтмады.
Тормыш алга барды, һәркем үз юлын тапты. Фәния өчен бу очрак зур сабак булды. Ул бүтән ялгышмады. Һәрвакыт намусын һәм кешелеклелеген алга куйды. Ә мәхәббәт аңа соңрак яңадан килде.
Бу юлы – саф, ихлас һәм бәхетле итеп.