Рим – чибәр, киң җилкәле, авылдагы иң батыр егетләрнең берсе булды. Аның кара чәчләре бераз бөдрәләнеп тора. Кызларның күбесе аңа гашыйк инде. Авылда Рим һәркемгә якын булды. Ул һәрвакыт кешеләргә ярдәм итәргә әзер, мәрхәмәтле, тәүфыйклы, күңеле саф, үзе ышанычлы егет иде.
Нәфисә – нәфис исеменә туры килгән кыз, гөлдәй назлы, йомшак чәчле, кап-кара күзле, зифа буйлы.
Рим Нәфисәдән 3 яшькә зуррак, ул кызны мәктәптә күзәтеп йөрде, аннары кич өй тирәләренә барып күрешкәләде. Бераздан Рим Нәфисәне мәктәптән озата кайта башлады, ул әкрен генә кызның күңелен яулады. Шулай итеп, авылда матур пар барлыкка килде. Күрше-күлән бу хәлләрне кызыксынып күзәтте.
Нәфисә мәктәпне тәмамлагач, шәһәргә китте. Ата-анасы белән хушлашканда, күңеле якты хыяллар белән тулган иде.
Рим авылда калды. Ул Нәфисәне бик сагынды. Аның йөрәге көн саен «Нәфисә» дип типте. Ялгыз калганда, Нәфисәнең елмаюлы йөзен күз алдына китереп, үзе дә көлемсерәп йөрде. Рим колхозда эшләде.
Нәфисә исә шәһәрдә яңа тормыш башлап җибәрде. Уку, яңа танышлар – бар да яңа, бар да хыялдагыча иде. Аның йөрәге матур хисләр белән тулды, әмма ул Римне һәрвакыт исендә тота иде. Нәфисә Римне сагынды. Тик яңа дуслары аны бик тиз күңелле тормышка алып кереп китте.
Шәһәр егетләре – зәвыклы, матур, бай – барысы да Нәфисәнең күңелен яуларга маташты. Кайсы – театрга, кайсы дачага да чакырды. Чәчәкләр дә бүләк иттеләр, туңдырма да ашаттылар. Берсе хәтта шигырьләр дә язды. Нәфисә үзен чын примадонна кебек сизде. Әмма йөрәге һаман авылның тыныч җирләренә, Римгә тартылды.
Егетләр белән бер-бер артлы очрашулар барлыкка килде, әмма берсе дә чын булмады. Шәһәр шагыйрьләре аның күңелен яулый алмады, Нәфисәнең саф мәхәббәте сүнмәгән иде.
Тик Нәфисә буш вакытын кинога, театрга йөреп уздырды, шәһәр урамнары буйлап йөрде, укуына да артык игътибар итмәде. Яшь кыз ирек, яңа тормыш куенына чума барды. Шәһәр тормышы бик тә матур тоелды аңа.
Рим бу хәлләрне ишетеп белде. Шәһәрдә яшәүче танышларыннан хатлар килеп торды, аның йөрәге әрнеде, күңеле дөрләде. Әмма ул түзде, түзде...
Чираттагы каникулга авылга кайткан Нәфисәне Рим кире җибәрмәскә карар кылды. Кич белән урамга чыккач, Рим кызны үз өенә алып китте. Өйдә, табын әзерләп, әтисе белән әнисе көтеп тора иде. Шунда Нәфисәнең әнисе белән әтисен дә чакырганнар. Шулай итеп, алар яшьләрне кавыштырып куйды.
Икенче көнне мулла килеп, Рим белән Нәфисәгә никах укыды.
Әйтсәң, кеше ышанмастыр – бу хәлләргә инде 35 ел узды. Рим абый белән Нәфисә апа юбилейларын бәйрәм итә. Өй тулы бала-чага, оныклар, туганнар.
Авылның батыр егетләрнең берсе булган Римнең вакытында кабул иткән төпле карары шундый бәхетле гаиләгә нигез салды...
