Зөһрә озак вакытлар ялгыз яшәде. Аңа мөнәсәбәтләр кирәк түгел кебек тоела. Ул ирекле тормышына ияләшеп беткән. Көндез эшләде, кичләрен үз дөньясына чумды. Сериаллар карады, интернетта сәгатьләр буе утырды.
Дуслары белән дә еш аралашты. Күңелендә бушлык сизелми иде, чөнки ул үзенчә яшәде. Зөһрәгә ирек ошый. Берәүгә дә бәйле булмыйча, үз көенә яшәргә ярата ул. Аның дөньясы җайлы һәм тыныч тоела.
Тынычлык кинәт кенә үзгәрде. Беркөнне ул Илдар исемле егет белән танышты. Илдарның елмаюы, күз карашы Зөһрәнең күңеленә хуш килде.
Кыз баштарак ябык булды, йөрәген ачарга курыкты. Әмма йөрәк кануннарга буйсынмый. Зөһрә акрынлап гашыйк булды. Яңа хисләр аның үзен дә таң калдырды. Гомерендә беренче тапкыр ул болай югалып калганын тойды.
Көннәре дә үзгәрде. Элек эштән соң сериал карый торган Зөһрә хәзер барысын да онытты. Илдар белән очрашулар беренче урында булды. Кичләр буе аның янәшәсендә булырга теләде. Сәгатьләр сизелми дә үтте.
Зөһрәнең дуслары моңа аптырады, чөнки ул алар белән бөтенләй очрашмый башлады. Ай буе аралашмаган чаклары да булды.
Зөһрә моның өчен үзе дә борчылды, әмма мәхәббәт аны тулысынча үзгәртте. Ул элекке гадәтләреннән баш тартты. Шулай да вакыт-вакыт элекке тормышын юксынды, әмма яңасыннан да баш тартмады.
Күңеле икегә бүленде. Бер яктан ул бәхетле, икенче яктан – шөбһә дә бар. Илдарга мәхәббәте зур булды, шуның аркасында Зөһрә үзенең ирекле дөньясын югалтты.
Илдар аңа җылы сүзләр әйтте, күңелен җилкендерде. Зөһрә исә үзен бәхетле итеп тоя башлады. Көннәр үтә барды, мөнәсәбәтләр тирәнәйде. Зөһрә үзен яңадан ачты. Йөрәгенең һәр тибеше мәхәббәт турында сөйли иде. Илдар белән һәр очрашу бәйрәм кебек тоелды.
«Мин Илдарсыз ничек яшәдем икән?» – дип уйлады Зөһрә.
Зөһрә үзгәрде, дөньясы үзгәрде. Ул үзенең мәхәббәте өчен барын да корбан итте. Аның йөрәге инде Илдар кулында. Һәр кичне ул аны көтте. Һәр иртәдә ул аны уйлап уянды. Аның өчен бөтен нәрсә Илдарга бәйле булды. Зөһрә чын күңелдән яратты. Кыз бәхетле иде.
Шулай йөри торгач, Зөһрә белән Илдар инде 1 ел узып киткәнен абайлап алдылар. Илдар чын егетләрчә – йөзек алып, чәчәк тотып, Зөһрәгә кияүгә чыгарга тәкъдим ясады. Зөһрә бер мәлгә аптырап китсә дә, ул күңеле белән инде күптән Илдарның үзенең ире булачагын аңлый иде. Әлбәттә, кыз риза булды, һәм яшьләр авылга – әти-әниләрен сөендерергә кайтып китте…
Бу кичтә тагын бер яңа гаилә барлыкка килде, яңа тормыш башланды.