18 яшь тулганда Фираяның тормышы кинәт үзгәрде. Бер көнне ул, кинәт авырып, хастаханәгә эләкте. Табиблар тикшереп, катгый диагноз куйдылар. «Син бала таба алмаячаксың».
Бу сүзләр яшь кызның йөрәгенә ук булып кадалды. Фирая озак елады, киләчәген караңгы итеп күрде. Ул бала сөймичә ничек яшәргә икәнен күз алдына да китерә алмады. Әнисе кызын юатты, ләкин эчтән бик борчылды.
Фирая мәктәпне тәмамлады, аннары Казанга китәргә уйлады. Шәһәрдә яңа тормыш башлармын, дип өметләнде ул. Казан зур урамлы, тавыш тулы Казан... Башта Фираяга авыр булды, әмма ул бирешмәде. Шәһәрдә укый-эшли башлады.
Бер көнне танышлары белән кафега чыкты. Шунда ул Альфред исемле егет белән танышты. Аның елмаюы, ягымлы карашы Фирая күңеленә үтеп керде. Алар аралаша башлады.
Көннәрдән бер көнне Альфред Фираяны театрга чакырды. Шул көннән алар ешрак күрешә башладылар. 1 айдан алар инде бер-берсенә ияләштеләр. Фирая Альфредка гашыйк булды. Әмма йөрәгендә зур серен саклады. Ул бала таба алмавы турында сөйләргә курыкты.
Бер ел алар очрашып йөрделәр. Альфред аңа тәкъдим ясарга җыена башлады. Шунда Фирая түзмәде: «Ташла мине», – диде. Альфред аптырап калды. «Нигә ташларга тиешмен? Мин сине яратам бит!» – диде ул.
Фирая елап: «Мин бала таба алмаячакмын», – дип әйтте. Аның тавышы калтырады, яшьләре бите буйлап йөгерде.
Альфред тын калды, аннары кулыннан тотып: «Балалар йортыннан алырбыз, ләкин сине ташламам», – диде.
Бу сүзләр Фирая күңелендә өмет уятты. Алар кавышырга карар кылдылар. Туйлары гади генә үтте, ләкин бик җылы булды. Ике йөрәк бергә кушылды. Алар тормышларын башлап җибәрделәр.
2 ай узды. Кинәт Фирая үзендә үзгәрешләр сизде. Ул табибка барды. Табиб, елмаеп: «Син бәбигә узгансың», – диде. Фирая ышанмады! Дулкынланды, яшьләрен тыя алмады.
Альфредка хәбәр иткәч, ул аны кочып алды. «Күрдеңме, могҗиза була икән», – диде ул. Аларның бәхете чиксез иде. 9 айдан беренче уллары дөньяга килде. Фирая бөтенләй үзгәрде, Альфред аны беркайчан да шундый бәхетле килеш күрмәгән иде әле.
1 елдан соң тагын сөенечле хәбәр килде. Фирая икенче баласына узды. Бу юлы ул инде тынычрак иде. Альфред та шатлыктан канатланып йөрде.
Икенче уллары да дөньяга аваз салды. Өйләрендә балалар тавышы яңгырый. Гаилә бәхете тагын да ныгый төште. Фирая үзен тулы тормышта итеп тойды. Тормышның бу мизгелләре аның өчен зур бүләк иде.
Өченче тапкыр да сөенеч килде. Фирая кабат бәбигә узды. Ул башта аптырады, ләкин шатланды. Альфред аны һәрвакыттагыча саклады, кадерләде.
Өченче уллары туды. Өйләрендә балалар чыр-чуы, шатлык.
Алар бер-бер артлы үсеп, тормышка ямь өстәделәр. Фирая еш кына уйлый: «Миңа бит, бала таба алмыйсың, диделәр...» Ләкин ул 3 улына әни булды. Бу – чын могҗиза.
Альфред исә һәрчак аның янында булды. Алар бер-берсен яратып, тормыш авырлыкларын җиңделәр. Фирая бәхетнең сере сабырлыкта һәм мәхәббәттә икәнен аңлады. Аның күзләрендә һәрчак рәхмәт яше бар: әни булу бәхетен татый алган өчен.
Балалар үскән саен, гаилә тагын да ныгый төште. Өйләре гел шатлык белән тулды. Алар бергәләшеп бәйрәмнәр үткәрделәр. Җәйләрен табигатькә чыктылар, кышларын чаңгыда шудылар. Балаларның беренче сүзләре, беренче адымнары алар өчен зур шатлык булды.
Фирая еш кына Альфредка карый да уйлый: «Әгәр син булмасаң, мин бу бәхетне күрмәс идем». Аларның мәхәббәт тарихы сынаулар аша узды. Тик нәкъ шул сынаулар аларны көчле итте.
Фирая, һәр баласына карап, Аллаһка рәхмәт укыды. Ул тормышта могҗизалар барлыгына инанды. Альфред исә, хатынына карап, мәхәббәтнең көчен аңлады. Өч улы белән аларның тормышы тулыланды.
Фирая – иң бәхетле әни. Алар гаиләсе күпләр өчен үрнәк.