Табиб бүлмәсен шакыдылар:
– Мөмкинме?
– Әйе, узыгыз. Нәрсә борчый сезне?
– Әй, улым, сәламәтлек борчый. Бөтенләй сәламәтлегем юк бит.
– Соң, булмагач, ничек борчырга тиеш, ди, ул сезне?
– Шул, булмаганга борчый да инде. Аякларым сызлый, йөрергә авыр.
– Тә-әк, хәзер карыйбыз... Монда авыртамы? – диде табиб, авыруның аягына кулы белән каты басып.
– Юк, алай авыртмый. Йөргәндә җайсыз.
– Кул белән тигәнгә авыртмагач, нигә авырта дип зарланасыз?
– Авырта бит, кузгалгач.
– Ярар. Бүлмә буйлап йөреп карагыз. Әһә, йөри аласыз. Ә йөри алгач, димәк, проблема юк. Шулай да сезгә берничә дару тәкъдим итәм. Мин кушкан даруханәдән алырсыз. Шуларны кулланып торыгыз. Хәлегез тагын да начарлана башласа, килерсез.
– Бөтенләй начарланганын каян белеп була соң аны? Болай да сезгә эләгер өчен 2 ай көттем.
– Шулай шул, яхшы специалистлар бик аз. Безгә эләгүе авыр. Бу юлы эләгә алгач, икенче юлы да җаен табарсыз.
– Юк, сезнең шикелле специалистлар байтак, шифаханәгә керсәң, бүлмә саен утырасыз. Ә менә чынлап эшләүчеләре бик аз. Белгечләре, дим. Ярар, әле тагын күз табибына керәсем бар иде. Шунда киттем.
Күз табибына кергәч:
– Исәнмесез, узыгыз. Нәрсәгә зарланасыз?
– Менә, күзләрем начар күрә башлады.
– Ярар, хәзер тикшерербез... Тә-әк, болай ук начар түгел түгелен. Күз дарулары язармын. Шуларны куллансагыз, файдасы булыр. Хәзер язып бирәм кайсы даруханәдән аласын.
– Алар барысында да булмыймы? Ник барыгыз да билгеле бер даруханәгә генә җибәрәсез?
– Була. Ләкин безнең килешенгән, без билгеле даруханәгә җибәрәбез, кул – кулны, ике кул битне юа – шундый мәкаль бар... Үзегез аңлыйсыздыр, хәзерге хезмәт хакына гына яшәп булмый…