«Татарча хәдисләр» телеграм-каналында «Кайгы-хәсрәт килгәндә кайсы вакытта сабырлык күрсәтә башларга кирәк?» дигән сорауга җавапны аңлаталар.
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رضي الله عنه قَالَ: «مَرَّ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم بِامْرَأَةٍ تَبْكِي عِنْدَ قَبْرٍ، فَقَالَ: اتَّقِي اللهَ وَاصْبِرِي. قَالَتْ: إِلَيْكَ عَنِّي، فَإِنَّكَ لَمْ تُصَبْ بِمُصِيبَتِي. وَلَمْ تَعْرِفْهُ، فَقِيلَ لَهَا: إِنَّهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم، فَأَتَتْ بَابَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَلَمْ تَجِدْ عِنْدَهُ بَوَّابِينَ، فَقَالَتْ: لَمْ أَعْرِفْكَ. فَقَالَ: إِنَّمَا الصَّبْرُ عِنْدَ الصَّدْمَةِ الْأُولَى».
Бер көнне Пәйгамбәр салләллаһу галәйһи вә сәлләм кабер янында елап торган бер хатын-кыз яныннан үткәндә, (туктап) аңа болай диде:
«Аллаһтан куркыгыз һәм сабыр булырга тырышыгыз».
Елап торган хатын-кыз аны танымаган, шуңа күрә аңа болай дип кычкырган:
«Мине ялгыз калдыр, син минем хәлемне белмисең!».
Аннары аңа: «Бу – Пәйгамбәр салләллаһу галәйһи вә сәлләм иде!» – дип әйттеләр.
Шуннан соң ул Пәйгамбәр салләллаһу галәйһи вә сәлләмнең йортына килде, әмма сакчыларны күрмәде. Ул аңа болай диде:
«Мин сезне танымадым, (сез икәнлеген белгән булсам, болай әйтмәс идем, чөнки сезгә миңа караганда күбрәк авырлыклар килде)».
Пәйгамбәребез салләллаһу галәйһи вә сәлләм аңа болай дип җавап бирде: «Чынлыкта, (иң мөһиме ул) сабырлыкны кайгы-хәсрәтнең башында күрсәтү». Сахих Бохари, 1283.
Биредә тагын бер хәдис китерелгән.
Теләсәң, сабыр ит, һәм сиңа җәннәт бирелер.
عنْ عطاءِ بْن أَبي رَباحٍ قَالَ: «قَالَ لِي ابْنُ عَبَّاسٍ: أَلَا أُرِيكَ امْرَأَةً مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ؟ قُلْتُ: بَلَى، قَالَ هَذِهِ الْمَرْأَةُ السَّوْدَاءُ أَتَتِ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَتْ: إِنِّي أُصْرَعُ، وَإِنِّي أَتَكَشَّفُ، فَادْعُ اللهَ لِي، قَالَ: إِنْ شِئْتِ صَبَرْتِ وَلَكِ الْجَنَّةُ، وَإِنْ شِئْتِ دَعَوْتُ اللهَ أَنْ يُعَافِيَكِ. فَقَالَتْ: أَصْبِرُ، فَقَالَتْ: إِنِّي أَتَكَشَّفُ، فَادْعُ اللهَ أَنْ لَا أَتَكَشَّفَ، فَدَعَا لَهَا».
Гата бин Әбу Рабахтан риваять ителә, ул әйткән:
(Бервакыт) Ибн Аббас, Аллаһ аларның икесенә дә рәхмәт итсен, миңа болай диде: «Сиңа җәннәт әһленнән бер хатын-кызны күрсәтергәме?»
Мин: «Әйе», – дидем.
Ул: «Бу кара хатын (үз вакытында) Пәйгамбәргә салләллаһу галәйһи вә сәлләм килеп, болай диде: «Минем эпилепсия хасталыгы булган вакытларда, гаурәтем ачыла, (бу чирдән шифаландырсын дип) Аллаһка дога кыла алмассызмы?».
(Пәйгамбәребез салләллаһу галәйһи вә сәлләм аңа җавап итеп): «Теләсәң, сабыр ит, һәм сиңа җәннәтне вәгъдә итәм, теләсәң, Аллаһтан сине дәвалауны сорыйм», – диде.
Ул: «Мин сабыр итәрмен, – диде, аннары (өстәп): – Минем гаурәтем ачылып китә, Аллаһтан (эпилепсия вакытында) гаурәтем ачылмавын сорагыз әле», – диде, һәм ул Аллаһка аның өчен шундый дога кылды». Сахих Бохари, 5652. Сахих Мөслим, 2576. Мүснәд Имам Әхмәд, 3240