Җырчы Фирдүс Тямаевларга кунакка әнисе Галия апа килгән. Әнисе белән улы, бик ихлас итеп, төрле темаларга аралашып утырганнар. Галия ападан Фирдүскә бераз «эләккән» дә әле. Чөнки җырчы авыл кешесе өчен иң «изге», барлык кеше дә катнашу мәҗбүри булган эш – бәрәңге алышырга кайтмаган.
«Иртә таңнан әни килде сүгәргә. «Авылга кайтмыйсың, бәрәңге алышмыйсың», – ди. Ә болай әни хастаханәгә килде, дуслар. Әнине бераз «ремонтлыйбыз». Бөтенесе сорау бирә: «Әниеңнең быел бәрәңгеләре бармы?» – ди.
– Ничә капчык бәрәңге чыкты, әни, әйт әле давай?
Күп, улым. Бәрәңге яхшы быел. Эре, яхшы, Аллаһка шөкер.
Бер 10 капчык булдымы соң?
50 капчык.
Чынлапмы?
Әйе. Эре, яхшы бәрәңге.
Бакча да зур инде безнең. Бәрәңге алынып беткәч, хәзер кайтырга да була, әйеме?
Әйе, «самое главное» – бәрәңге алынды.
Әмма быел йөрәгең әрнеде инде. 100 каз асрый алмадың.
Юк, алып бирмәдең бит.
Соң, мине бит апа белән энекәш «ашый» иде.
Әле соң түгел, уйлап карарсың.
Син, гадәттәгечә, «хитрый ход» яса әле. Әни бит безнең бер 100 каз алып куя да: «Улым, акчасын түләрсең», – ди.
Ә, искә төшердең әле, ярар, шулай итәсе булыр (көлә). Җитә, улым, ашарга ризык күп. Сез исән булыгыз, балалар исән булсын. Дөньялар тыныч булсын.
Теге вакытта егетләр яныннан кайтып кергәч, синең янда чәй дә эчеп булмады.
Чыгып чаптың шул.
Тавык итеңнен тәме авызда калды.
Ашыйсыгыз килсә, кайтырсыз.
Бәрәңгене «точно» алып бетердеңме? Мин беләм җир эшен. Минем «балачак җәрәхәте» – бәрәңге алу, печән чабу. Миннән башка, зинһар.
Әлеге видеоны караучылар Фирдүснең изге күңелле кеше, яхшы ул булуын билгеләп үтәләр. «Әниегез бик бәхетле», – дип язалар. «Без мишәрләрдә шул инде. Бәрәңге алынып беткәч, шашлык ашарга, мунча керергә кайту – гадәт», – дип тә шаяртканнар.
