Иртәнге тынычлыкны Илсинәнең телефон тавышы бозды. Иртә, урамнар әле тыныч. Пәрдә аша кояшның нечкә нурлары керә, идәнгә төшеп, җылылык бирә. Урамнан мотоцикл тавышы ишетелде, кыска һәм кискен, тиз генә югалды. Бу тынычлыкны бозса да, Илсинә бер мизгелгә кошлар җырын ишеткән кебек булды — шәһәрдә сирәк күренеш.
Китәргә вакыт иде. Илсинә юынып, иртәнге ашын ашап, эшкә җыенды. Юл озак: башта автобус, аннан метро. Гел вакыт җитми, һәрвакыт ашыгыч.
Тукталышка килеп, кешеләргә күз салды: 15ләп кеше, бер-берсенә игътибарсыз, барысының йокысы туймаган кебек. Җил салкын, инде яз булса да, урамда әле җылы түгел. Илсинә тукталышка борылып, йөзен җилдән саклады.
Шунда ул кара машинаны күрде, таныш номерлар. Еш кына Зәринәнең ире Роберт шул машина белән килә иде. Әмма хәзер пассажир урынында кемдер бар кебек. Кем икәнен аңлап булмады, тик күңелне шик басты.
Илсинә уйланды: ни өчен Роберт иртән шәһәр читенә килде? Машинада Зәринә түгел икән — димәк, кемдер башка бар. Уйлар шомлы тоелды, әмма Илсинә үз-үзен тынычландырды: «Бәлки, барысы да очраклыдыр», — диде.
Эштә бүген Илсинә архив белән мәшгуль булды. Тамара Евгеньевна — өлкән белгеч — эшен иртәрәк тәмамларга рөхсәт итте. Илсинә өенә җыена башлады.
Телефон тавышы Илсинәне сискәндереп җибәрде. Зәринә шалтырата... Елый, күрешергә чакыра. Илсинә ашыга-ашыга җыенды, 40 минут эчендә килеп җитте. Керүгә, Люцияне күрде — бала да шок хәлендә, күзләре томанлы, елап тора.
— Илсинә, мин берни аңламыйм… Роберт иртән «мин башка хатын белән яшим» диде. Аннары җыенып чыгып китте, – диде Зәринә, үксеп елый-елый.
Димәк, Илсинә күргәндә, Роберт машинасында башка кеше утырган инде…
Соңрак ачыкланганча, Роберт инде күптән гаиләсеннән китәргә җыенган. Ул хатыныннан яшереп фатир алган, акчаларын да күрсәтмәгән.
Зәринә башта бу хәлләрне бик авыр кичерде, кызы Люцияне дә Илсинә карашты. Бераздан Зәринә нәни кызы барлыгын исенә төшереп, бар көчен аңа юнәлтте. Ул яңа тормыш башларга көч тапты...