Гадәти аш тозы белән диңгез тозы арасыннан сайлаганда, иң мөһим аерма – сәламәтлек өчен файда түгел, ә аларның килеп чыгышы, эшкәртелү дәрәҗәсе һәм тәм үзенчәлекләре. Бу турыда «АиФ» сайтында язалар.
Аш тозы, ягъни табигый таш тоз, җир астыннан табыла. Ул тирән чистарту (рафинация) үтә һәм 97-99% натрий хлоридыннан тора. Шуңа күрә аның тәме нейтраль тозлы һәм текстурасы вак, бертөрле була. Күп вакыт мондый тозга йод да өстиләр – йод җитмәүне булдырмау өчен.
Диңгез тозы исә диңгез суын парга әйләндереп ясала. Аның кристалллары зуррак һәм формалары тигез булмый. Ул минималь эшкәртү үтә, шуңа күрә аның составында натрий хлоридыннан (86-98%) тыш магний, кальций, калий кебек минераллар саклана. Алар тозга катлаулырак тәм бирә. Әмма диңгез тозы – суперфуд түгел, ә күбрәк тәм өстенлекләре мәсьәләсе.
«Бөтендөнья сәламәтлек саклау оешмасы экспертлары теләсә кайсы тозны тәүлеккә 5 граммнан артык кулланмаска киңәш итә, ә гипертоник авырулары булган пациентларга – 1 граммнан артык түгел. Россиядә кеше көненә уртача 12 грамм тоз куллана», – дип сөйләде aif.ru сайтына терапевт Елена Попова.
