Әни мине ялгызы тәрбияләде. Әтинең хыянәтләренә түзә алмады, мин бәләкәй вакытта ук аерылыштылар.
Әнигә җиңел генә булмады, әтидән алиментлар килеп торса да, аңа үзен дә, мине дә яшәтергә, туендырырга кирәк иде. Ә район хастаханәсендә эшләүче терапевтның хезмәт хакы әллә ни мактанырлык түгел.
Тик әни, миңа яхшы әйберләр алу өчен, үзен бөтен нәрсәдә чикләп яшәде. Балачакта ул мине курчак кебек киендерде, тик үзе берничә ел рәттән иске пәлтә һәм итектән йөрергә мөмкин иде.
Мин, үсә төшкәч, әнигә ялгызына мине аякка бастыру ничек авыр булуын аңладым.
Зур үсәрмен дә, күп акча эшли башлармын, кечкенә чакта әни мине иркәләгән кебек, мин дә аны иркәләп, кадерләп кенә торырмын, дип уйладым.
Шулай килеп чыкты да. Мин институтта укыганда, каникул вакытларында ук эшли башладым.Ә соңыннан яхшы гына карьера төзедем һәм хәзер бик яхшы хезмәт хакы алып эшлим. Ирем һәм кызым бар, матди яктан бернинди мохтаҗлык та кичермибез.
Хәзер әни рәхәтләнеп үзе өчен яшәргә тиеш кебек. Чөнки безгә бөтенләй дә ярдәм кирәкми. Киресенчә, хәзер мин аңа кадер-хөрмәт күрсәтергә тиеш.
Тик әни генә күнегелгән килеш яшәвен дәвам итә. Үзенә әйбер алмыйча, акчасын җыя, кызыма һәм миңа кыйммәтле бүләкләр ала. Бәйрәмнәргә генә түгел, болай гына, сәбәпсез дә әйбер ала. Мине бу шактый борчый.
Мәсәлән, әни Яңа елга кызыма «сөйләшә торган» колонка, ә миңа аэрогриль бүләк итте.
Пенсионер кеше өчен бик кыйммәтле бүләкләр бит инде. Аннан, әллә ни зур бәйрәм дә түгел бит, бүләк бирешү мәҗбүри түгел.
Мин үземне бик уңайсыз хис иттем. Баш та тартып булмый, ул бит тырышкан... Ә гыйнвар ялларында, әнине дә алып, гаиләбез белән аквапаркка бардык.
Чишенеп-киенгәндә, әнинең колготкилары ямаулы икәненә игътибар иттем. Ә кайчандыр ап-ак булган эчке киемнәре юа-юа соры төскә кергән. Миңа бик оят булды. Әни ничә еллар буена үзенә бер яңа әйбер алмый, ә безгә иң яхшысын бирергә тырыша.
Әлбәттә, без аннан сорамыйбыз. Киресенчә, «кирәкми, үзебезгә үзебез алабыз» дип әйтәм. Тик әни элеккечә, коточкыч экономия режимында яшәвен дәвам итә.
Мин дә әнигә кыйммәтле һәм яхшы бүләкләр алам. Минем өчен тырышулары өчен ничек булса да кадер-хөрмәт күрсәтәсе килә. Тик һәрвакыт ул бүләкләрне аңа көчләп диярлек бирергә туры килә. Чөнки ул баш тарта, «берни дә кирәкми, киресенчә, әни кеше баласына булышырга тиеш» дип, ачуланып та ташлый әле.
Әнигә Яңа елга яхшы шифаханәгә юллама бүләк иттек. Әллә никадәр процедуралары, бассейны бар. Тик әнинең тузып беткән эчке киемнәрен, таушалган ботинкаларын күргәч, мондый кыяфәттә санаторийга җибәреп булмый, өр-яңа кием-салым алырга кирәк, дип уйладым.
Әнине ничек тә хәйләләргә тырыштым. Миңа яхшы премия бирделәр, бергәләп шопингка барабыз, дидем. Зур сәүдә үзәгенә килдек. Әнигә бик күп әйберләр алдык.
Әлбәттә, әни карышты, «кирәкми» диде. Мин аны тыңлап тормадым, эчке киемнән башлап аяк киеменә кадәр әллә ниләр алдым. Санаторийда боларның бөтенесе дә кирәк булачак, дидем.
Тик әни яңа киемнәрне алырга теләмәде. Әле соңыннан миңа акча да бирмәкче булып маташты. Кызым белән бәхәсләшеп, бераз шелтәләп, хәтта елап, әнине көчкә күндердек.
Миңа бернәрсә дә кирәкмәвен, бөтен әйберем дә булуын әнигә ничек аңлатырга? Үзен шулай чикләп яшәүдән ничек туктатырга? Хәзер бит мин аңа ярдәм итәргә тиеш.